Polecamy nowe książki
Centrum Biblioteczno – Kulturalne Powiatu Kętrzyńskiego pozyskało kilkanaście książek od darczyńców. Kilka z nich określić można „białym krukiem”, a inne jako „niepoprawne politycznie”. Śmiało tym pierwszym jest książka Janusza Szpotańskiego „Gnom. Caryca. Szmaciak.” Autor (1929-2001) w formie wierszowanej satyry opisuje stosunki panujące w ówczesnych elitach komunistycznych i relacje między komunistycznymi władzami polskimi i sowieckimi. Książka bardzo rozsierdziła ówczesnego I sekretarza Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Władysława Gomułkę, że w niewybredny sposób wypowiedział się o J. Szpotańskim podczas obrad partii, o czym zapewne mogą pamiętać starsi Czytelnicy.
Drugim przykładem tzw. „białego kruka” to 1. tom książki Paula Johnsona – Historia świata XX wieku. Od Rewolucji Październikowej do „Solidarności”. Informacja od wydawcy przedstawia tą pozycję jako „powieść historyczna ukazująca nieznane konteksty światowych wydarzeń XX wieku, które doprowadziły do narodzin dwóch najokrutniejszych systemów totalitarnych, komunizmu w Rosji i nazizmu w Niemczech.” Autor przytacza sylwetki czołowych ich przedstawicieli. Oto fragment ukazujący przywódcę bolszewików: „Lenin należał do zupełnie nowego gatunku działaczy, był zawodowym organizatorem polityki totalitarnej. Nigdy chyba, począwszy od lat młodzieńczych nie przyszło mu do głowy, że warto zająć się jakąkolwiek inną dziedziną ludzkiej działalności. (…) Odwrócił się plecami do zwykłego świata, z pogardą odrzucił sugestię matki, by zająć się rolnictwem, tylko przez kilka tygodni pracował jako prawnik, szczerze nienawidząc tej roboty. Później nigdy już nie miał stałej pracy czy zajęcia, bo nawet dziennikarstwo było w jego wykonaniu całkowicie podporządkowane polityce. Lenin czytał publikacje z zakresu historii i ekonomii, ale nie wysilał się, żeby poznać bezpośrednio warunki życia i poglądy mas. Nigdy w życiu nie odwiedził fabryki, noga jego nie postała w gospodarstwie rolnym. Nie interesował go sposób tworzenia dóbr. W miastach gdzie mieszkał, nigdy nie widywano go w dzielnicach robotniczych. Całe swoje życie spędził wśród członków własnej subklasy, inteligencji burżuazyjnej, widząc ja w roli uprzywilejowanych kapłanów, wtajemniczonych, obdarzonych szczególną gnozą i wybranych przez Historię do spełnienia roli dziejowej. Socjalizm pisał, cytując Kautskiego – był produktem „głębokiej wiedzy naukowej (…). Wehikułem (tej) wiedzy nie jest proletariat, lecz mieszczańska inteligencja: współczesny socjalizm zrodził się w głowach poszczególnych członków tej klasy”.
Trzeci „biały kruk” składa się z dwóch części. Są to informatory, które jako „laurki” opracowali w 1964r. pracownicy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z okazji 20-lecia swojego resortu. Przedstawiono w nich prawie wszystkie organizacje antykomunistyczne oraz osoby, w tym również działających na terenie powiatu kętrzyńskiego. Oczywiście wydanie było ściśle tajne, tylko do użytku wewnętrznego. Opublikowane zostało w 1994r. przez wydawnictwo „Retro” w Lublinie. Pierwsza część nosi tytuł: „Informator o nielegalnych antypaństwowych organizacjach i bandach zbrojnych działających w Polsce Ludowej w latach 1944 – 1956”, druga część „Informator o osobach skazanych za szpiegostwo w latach 1944 – 1984”.
Spośród książek „niepoprawnych politycznie” Centrum poleca pozycje, w których podtytule występuje to określenie. Są to dwie pozycje Tomasza Sommera „Michalkiewicz – nie bójcie się prawdy. Wywiad rzeka z najbardziej niepoprawnym politycznie polskim publicystą” oraz „Wolniewicz – zdanie własne. Wywiad rzeka z najbardziej prawoskrętnym polskim profesorem filozofii”.
Poniżej wykaz pozostałych nabytków:
– „Tragarz duchów. Zbiór podań ludowych z Mazur Wschodnich” (opr. J. M. Łapo);
– „W cieniu Zamkowej Góry. Zbiór podań ludowych z Mazur Wschodnich” (opr. J. M. Łapo);
– P. Zychowicz – „ Opcja niemiecka. Czyli jak polscy antykomuniści próbowali porozumieć się z III Rzeszą”;
– B. Łukaszewicz – Życiorysy 1945 – 1956”;
– J. Kurski, P. Semka – „Lewy czerwcowy”;
– K. Korzon – „Wojciech Kętrzyński 1838 – 1918. Zarys biograficzny”;
– J. R. Nowak – „Przemilczane zbrodnie”;
– J. Korwin-Mikke – „Polityka według Korwina”.
